0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Geçtiğimiz günlerde bir arkadaşımla restoranda karşılaştık ve ayak üstü iki çift laf ettik. Kendisi bir partinin genel sekreteridir. “Ne memleket olduk ama ha, insanımızı da tanıyamıyorum artık” dedim. Yüzündeki tebessüm bir anda gitti ve “biz kaybettik” dedi. Haklıydı, hem de çok!!! Artık herkes bu memlekette bir şeylerin değişmeyeceğinin, bu sistemsizliğin ayni şekilde ve hatta artarak devam edeceğinin farkındadır.

Filler tepişecek, çimenler ezilecek. Bilinçli olarak Türkçe konuşan Kıbrıslılar yok edilmek için her türlü entrikaya maruz kaldılar. Üretimden koparılarak hazıra alıştırıldılar. Nüfusu asimile ederek çok kültürlülük arasında boğulup, yok almamızın zeminini hazırladılar. Hazıra alıştırılarak, “besleme” damgasına maruz kaldık. Hükümet edenlerin dik duruşu olmadığından zamanla karşısındakinin emir eri durumuna düştü.

Ekonomiyi güçlendirip, para karşısında söz hakkı olmaktansa, Anavatan’a avuç açıp dilenmeyi görev bildiler. Alt yapı yetersizliğinden proje sunacak o kadar yerli firma var iken, yurt dışından ülkemizde yabancı firmalara olanak sağlayarak, yerli firmaların bir bir batmasına sebep oldular. İş yapan yerli firmalar da hükümete yakın olup, biraz komisyon ile her istediklerini bu makam sahiplerine yaptırmaya başladılar.

Dünün sokak serserileri, beş parasız çulsuz çaputsuz olan insanlar, bugün devlet makamlarında oturuyor ve ülke idare ediyor. Arada istisnalar var elbet ama bu çarkın içine girip de temiz kalan insan, sanırım artık sayıca çok çok az!!!! Yani memleket idare etmek, Devlet olmak ve hükümette iş icra etmek her babayiğidin harcı değildir. Her gelen Devletin kasasını biraz daha soydu. Her gelen Anavatan’ın isteklerine biraz daha boyun eğdi. Her gelen torpil ile seçim zamanı oy hakkını çoğaltmayı görev bildi. Her gelen hısım-akrabasına geniş imtiyazlar tanıyacak diye olmadık işlere imza attı. Her gelen sistemsizliği görüp de yolsuzlukların içine düşünce bulaşıcı hastalık gibi, kendisi de bu yiyici timin bir parçası olup nasibini almak istedi.

74’ten bu yana 50 koca yıl geçti. Garantörlük sıfatı evrilerek oldu asıl ev sahibi!!! Tanıtılacağız derken bir baktık ki esaretin gölgesinde anamızın eteklerinden ayrılamaz duruma geldik!!! Yerli üretim diye diye tam tersini yapıp, yabancı sermaye sahiplerinin meskeni haline geldik. Giriş-çıkışlarda aşırı bir kontrolsüzlük ve sistemsizlik sonucu memleket suçlu cenneti olup çıktı. Yasalar ve adalet herkese eşit çalışmadığından fakir daha bir ezildi, zengin daha bir zengin oldu.

Darmadağın bir ülke, şeffaflıktan uzak bir yönetim ve gelecek kaygısı gütmeyen hükümet adamları, ancak da ceplerini doldurmayı bildi. Yetmedi, özel ilişkileri ve bu insanlara tanınan imtiyazlar ile basından hiç düşmediler. Ve bu kadar rezillik karşısında halen daha, oğluna-kızına devlette iş vaat eden, yakınlarına arazi tahsis eden, yandaşlarına usulsüz işlerle hak sağlayan insanlar karşısında onurunu hiçe sayıp ceket ilikleyen bir toplum olduğu müddetçe, artık bizim bir geleceğimiz, bu ülkeden ve Devletten bir beklentimiz ve güzel günler göreceğimiz hiç de mümkün olmayacaktır.

Yani, menfaatleri uğruna onurunu satan bir toplum olup çıktık ya, neyin beklentisindeyiz halen. Selam olsun kişiliğinden taviz vermeyen, onurlu, gururlu ve bu kadar çirkinlikler arasında kendi olmaktan vaz geçmeyen kendisi gibi kalan tüm güzel yürekli insanlara!!!!

Vesselam