0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Zaman hızla akıp giden bir kavram ve biz bu kavramın içerisinde günlük hayat koşuşturmasından, ekmek kavgasından, geçmişte yaşananlara sünger çekmiş gibi, hafızalardan sildik. Oysa geçmişimiz, geleceğimize ayna tutan en kıymetli zaman dilimidir. Yaşananlar, olaylar, çıkarılan dersler, acılar ve sevinçler geleceğimize ışık tutan kıymetlerimizdir.

Biz kıymetlerimizi bir bir hafızadan silerken, geleceğimizin de önünü açamadık maalesef. Baksanıza, hangimiz geleceğini görebiliyor, güvenle bakabiliyor ya da gelecek endişesi taşımıyor? Ben söyleyeyim, bir meclisin içindekiler, bir de sermaye patronlarında bu endişeler yoktur. Çünkü, para ve güç bu endişeleri duymanızı engellemektedir. Ülkenin geleceği diye bir şey söz konusu değildir, olamaz da!!! Her konuda çağın gerisinde yaşayan, her yerden daha pahalı bir hayat standardı olan, dünya ülkelerinde varlığı dahi bilinmeyen veya bilinip de kabul görmeyen bir avuç toprak parçasıyız.

Tabi, kalan toprakların da kaçta kaçı orijinal yerliye ait, o da meçhul bir durum!!!!Şimdi günlük yaşama bakıyorum, bir gün basında yer alan olaylar, birkaç gün sonra unutuluyor, yeni gündem yaratılarak eskiler hafızalardan siliniyor. Oysa unutulmamalı, unutturmamalıyız. Hesap sorulmalı, sebep-sonuç ilişkisi aranmalı, sorgulanmalı ve hep diri tutulmalıdır. Birçoğumuzda artık unutmak bir kaçış yolu olmuş gibidir. Kendi kendimize itiraftan korkmak gibidir. Hatta konuşmaktan kaçınmak ve susmak bile korkunun, kaçış yolunun bir parçası haline gelmiştir. Ve zaman içerisinde tüm korkular günümüzde yüzleştiklerimiz haline gelmiştir.

Bakınız, nereden nereye geldik, ne hallere düştük. Memleketi çalıp-çırpanlar, sahtecilikte üstüne rol tanımayanlar, her türlü yalan ve hile ile toplumu kandırıp, kazıklayanlar hükümet etmede seçilmişler oldular. Toplum, geçmişini unuttu, geleceğini düşünmekten yoksun oldu, ufacık bir menfaate oy sattı, hiç düşünmeden ayni inanlara defalarca oy verdi ve sonuç ortada!!! Öyle bir sistemin içinde yoğrulmaktayız ki, ben bir kez daha hatırlatmakta fayda gördüm. Bizler puro kaçakçısını meclise baş yaptık. Adapas, Jet krizi, Juju çalkalanması derken, ağzını her açtığında yalan konuşan birini ülkeye baş atadık.

Milenyum çağında dünya çocukları en konforlu sınıflarda ders görürken, bizim çocuklarımıza konteyner sınıflarda eğitim almayı uygun bulan bir Eğitim Bakanını sadece seyrettik. Sigorta işleri ile adı ayyuka çıkmış bir deneyimsiz kişiyi Meclise türlü hileler ile baş yapmanın acizliğini seyredip durduk. Sahte diplomalılar arasında turizm eğitim ve bilgisinden uzak bir insanı, bu bakanlığa baş yaparak ülke turizminin, sadece “kumar turizmi” olarak anılmasına sebep olduk.

Doktor bir adamın, Devletin kasası olan Maliye’nin başına geçişine seyirci kaldık. Bebekler ihmalden ölürken, sağlık bakanı olacak olan kişinin “telafi ederiz” sözcüğüne alık alık bakıp durduk . Dilimizde sigara söndürüp, bizi kambur olarak nitelendiren bir adamın bu ülkede nerden nereye gelişine ve hadsiz konuşmalarına sadece burun kıvırdık. Ülke enerjisi ile zehirli hava solumamıza vesile olanları çok çabuk unutup, kendi yaşantımıza baktık. Baktık, izledik, seyredip durduk ve sonra da unuttuk. Geçmiş, geleceğe ışık tutar diyerekten, küçük küçük hatırlatmalar yaparak, unutulanları bir kez daha anımsatmak istedim.

Vesselam